Dag 21 zondag 15 juni: McKinleyville- San Francisco
Het is zondag 15 juni. Ik word wakker en besef mij meteen dat dit onze laatste dag is. Vandaag rijden we terug naar San Francisco waar we nog 1 nacht zullen verblijven. Ik staar naar het plafond met mijn slaperige ogen en kan maar niet geloven dat het zo snel is gegaan. Was het echt al 3 weken geleden dat we op het vliegtuig stapte met het gevoel dat deze vakantie voor eeuwig zou duren?
We pakken de koffers weer in, nemen afscheid van Ot en gaan voor de laatste keer op weg.
Onderweg val ik al snel in slaap en droom ik... over Yosemite waar we versteld stonden van de grootsheid en de pracht van alle watervallen, over Kings Canyon die zo onverwacht mooi was, over de Sequoia bomen die tot de hemel rijkten en de bruine beren die we nooit meer zullen vergeten. Over het eindeloos uitgestrekte Death Valley, over de meeste crazy city of the world Las Vegas waar ik mevrouw Levering werd en waar de nachten nooit dag worden en de dagen nooit nacht. Over Zion waar we ons in een paradijs waande waarvan we dachten dat het alleen in sprookjes bestond, over Bryce waar de panoramische uitzichten ons versteld deden staan. Over de schitterende rood-oranje canyons die prachtig afstaken bij het helderblauwe water van Lake Powell, over Monument Valley waar we ons voor even waande in de wereld van de oude westerns. Over de majestueuze Grand Canyon waardoor je zeker weet dat het niet de mens is die deze wereld beheerst. Over de historische route 66 waar we onze kicks beleeft hebben. Over de Indian Canyons die ons in een fata morgana terecht deden komen. Over het zien en gezien worden in LA, the city of angels. Over het pitoreske Santa Maria waar we genoten van de altijd gastvrije en vriendelijke amerikanen. Over de Highway 1 en zijn overweldigende Pacific Ocean. Over de honderden biddende roofvogels, over de zeeolifanten met hun vreemde geluid, over de dolfijnen in het schitterende blauwe water. Over ons weerzien met Ot waar we zo naar uit hadden gekeken. Over het altijd bruisende San Francisco met de Golden Gate bridge en de altijd aanwezige mist.
Wat hebben we toch ongelooflijk veel gezien. Het valt met geen pen te beschrijven en met geen foto te laten zien hoe ontzettend groots, mooi en fantastisch dit land is.
Voor het laatste keer doen we het licht uit.
Goodbye Amerika, land waar dromen werkelijkheid worden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten